Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Όλα για το Παιδί-Φάντασμα (4ο μέρος)


Η ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΘΑΛΑΣΣΗ

Συνεχίζουμε με το τέταρτο μέρος του αναλυτικού και λεπτομερούς βιογραφικού αφιερώματος στο θρυλικό Παιδί-Φάντασμα, τον Γιώργο Θαλάσση, με στοιχεία, όπως αυτά τεκμηριώθηκαν στο λήμμα "Παιδί-Φάντασμα" από το "Λεξικό του Μικρού Ήρωα" στον τόμο "Από το Α έως το Ω".

Ο μικρός στην ηλικία Γιώργος Θαλάσσης είχε καταφέρει με τη δράση του να αποσπάσει θετικά -κατά κύριο λόγο- σχόλια από τους ηγέτες της παγκόσμιας σύγκρουσης, ακόμα και από αυτούς του αντίπαλου στρατοπέδου. Κάποιοι από αυτούς είχαν την ευκαιρία να του εκφράσουν τη γνώμη τους και σε τετ-α-τετ.
Στο λήμμα “Παιδί-Φάντασμα” στο “Λεξικό του Μικρού Ήρωα” παρατίθεται αναλυτική σταχυολόγηση των δηλώσεών τους και τα αναδημοσιεύουμε.
Η σειρά παράθεσής τους είναι… τευχολογική από την πρώτη αναφορά του δηλώσαντος.

Ο Αδόλφος Χίτλερ έχει αιχμάλωτο μπροστά του τον Μικρό Ήρωα και αναγκάζεται να παραδεχτεί ότι τον έχει νικήσει κατά κράτος. Για αυτό του λέει αργά και με πνιγμένη φωνή: «Με νίκησες, Ελληνόπουλο! Κατάστρεψες τα κανόνια μου και ματαίωσες τα σχέδιά μου! Με μια κίνησή σου έσωσες την Αγγλία και τους Συμμάχους της!.. Τι παιδί είσαι, εσύ; Είσαι άνθρωπος ή πραγματικό φάντασμα, όπως σε ονομάζουν; Ένα φάντασμα για το οποίο δεν υπάρχουν εμπόδια; Σε θαυμάζω, Παιδί-Φάντασμα! Αν η Γερμανία είχε δέκα παιδιά σαν και σένα, θα είχε κιόλας υποτάξει όλον τον κόσμο!..» (τεύχος 22, Το Κλουβί του Πάνθηρα).
Μια παρένθεση ιστορικής επισήμανσης: Ο Ανεμοδουράς σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιεί κάποιο ιστορικό γεγονός για να βάλει το Παιδί-Φάντασμα στον πυρήνα της δράσης του. Κι εδώ πρόκειται, για το λεγόμενο μυστικό όπλο του Χίτλερ, τους βαλλιστικούς πυραύλους V-1 και V-2 με τους οποίους ο Χίτλερ σχεδίαζε να ισοπεδώσει το Λονδίνο, όταν άρχισε να τους εκτοξεύει από το κατεχόμενο έδαφος της Ολλανδίας. Κλείνει η παρένθεση.
Σε άλλο σημείο του αναγνώσματος πραγματοποιείται τηλεφωνική συνδιάλεξη του Χίτλερ με τον Γιώργο Θαλάσση. Αρχικά ο Φύρερ ωρύεται, όταν ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής της Αθήνας του ζητάει να μιλήσει τηλεφωνικά με το Παιδί-Φάντασμα.
«Εγώ να μιλήσω με αυτόν τον αλήτη, που έχει κάνει τόσες καταστροφές στον γερμανικό στρατό;» Αλλά μετά το τέλος της συνδιάλεξης ο συγγραφέας του αναγνώσματος σχολιάζει: «Όσο απάνθρωπος κι αν είναι ο αιμοβόρος Χίτλερ δεν μπορεί να μην συγκινηθεί μπροστά στην υπέροχη ανδρεία του ατρόμητου και ηρωικού αυτού
παιδιού. -Παιδί Φάντασμα, του λέει, λυπάμαι που είσαι εχθρός μου! Και διακόπτει τη συνδιάλεξη…» (τεύχος 109, σελ. 20 “Ο Διπλοπρόσωπος”).
Ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Γουίνστον Τσώρτσιλ, ενώ του απονέμει τον βαθμό του λοχαγού του βρετανικού στρατού, του πλέκει ταυτόχρονα και το εγκώμιο: «…Είσαι ένα παιδί, ένα κανονικό παιδί που όμως οι ικανότητές του ξεπερνούν τις ικανότητες ακόμα και του πιο τολμηρού, του πιο δυνατού και του ποιο ικανού άντρα! Τίποτα, λοιπόν, δεν είναι αδύνατο για σένα, Παιδί-Φάντασμα;» (τεύχος 24, “Κυνηγητό στις Κατακόμβες”). Σε άλλη συνάντησή τους ο “πατέρας της Νίκης” αναγνωρίζοντας το δίκιο των υποψιών του Παιδιού-Φάντασμα, του ζήτησε συγνώμη, επειδή τον είχε ειρωνευτεί, όταν ο Γιώργος του είπε ότι ο γραμματέας του είναι προδότης, ή για την ακρίβεια ο Γερμανός πράκτορας “Κύριος Χ” μεταμφιεσμένος με τα χαρακτηριστικά του πρωθυπουργικού γραμματέα (τεύχος 577, “O Κύριος X”).
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντελεάνο Ρούζβελτ (δεν αναφέρεται ονομαστικά) μετά από την επιτυχία του Γιώργου να εξαρθρώσει την τρομερή φιλοναζιστική οργάνωση “Οι Μασκοφόροι του Χίτλερ”, που δρούσε στις ΗΠΑ, τον κάλεσε στον Λευκό Οίκο και του έπλεξε το εγκώμιο, καθώς επίσης έπλεξε ένα ανάλογο εγκώμιο τόσο του Σπίθα, όσο και της Κατερίνας για το κατόρθωμά τους. «Δεν υπάρχει παράσημο που να μην τους το έχω απονείμει (σημ: δηλαδή αυτό θα είχε γίνει μερικές φορές στο παρελθόν, αλλά δεν είχε εξιστορηθεί σε κανένα προηγούμενο τεύχος) για την ηρωική τους δράση στην Ελλάδα και στη Μέση Ανατολή. Απόψε θα περιοριστώ να τους φιλήσω σαν παιδιά μου, γιατί τους αγαπώ σαν πραγματικά παιδιά μου!..» (τεύχος 45, σελ. 30 Οι Μασκοφόροι του Χίτλερ).
Σε μια επόμενη επιτυχή έκβαση αποστολής του Παιδιού-Φάντασμα στις ΗΠΑ δεν διατυπώθηκαν φιλοφρονήσεις από τον Αμερικανό πρόεδρο, αλλά νιώθοντας υποχρεωμένος να ανταποδώσει, σαν τον καλό μάγο ή το πνεύμα του λυχναριού, περιορίστηκε απλώς να ρωτήσει το Παιδί-Φάντασμα: «Τι μπορώ να κάνω για σένα και την πατρίδα σου; Ζήτησέ μου ό,τι θέλεις!» (τεύχος 134, “Το Αόρατο πλοίο”).
Ο σάχης της Περσίας (σημ: εν προκειμένω ο Ρεζά Παχλεβί εκείνη την εποχή) εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του στο Παιδί-Φάντασμα για τη διάσωση των συμμαχικών ηγετών και την περιφρούρηση της Διάσκεψης της Τεχεράνης (σημ: ιστορικό γεγονός που έλαβε χώρα στην πρωτεύουσα του Ιράν μεταξύ 28 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου 1943 με την κωδική ονομασία “Eureka”), γιατί στην περίπτωση που θα είχε επιτύχει η γερμανική απόπειρα δολοφονίας τους, οι Σύμμαχοι θα τον κατηγορούσαν για συνεργασία του με τον Άξονα (τεύχος 424, “Ο Μικρός προδότης”).
Ο πρόεδρος του Μεξικού συνεχάρη τον Γιώργο και τον ευχαρίστησε εκ μέρους του μεξικανικού λαού, επειδή εξόντωσε τον “Βακουέρο” (σωστή προφορά: Βακέρο = Αγελαδάρης), ο οποίος με τη δράση του είχε φέρει σε δύσκολη θέση τις σχέσεις του τότε ακόμα ουδέτερου Μεξικού με τους εμπολέμους (τεύχος 449, “Βακουέρο και Σπίθας”). Επανέλαβε τις ευχαριστίες του στο Παιδί
-Φάντασμα και στη δεύτερη συνάντησή τους, επειδή συνέβαλε καθοριστικά στην αποφυγή σύγκρουσης του Μεξικού με τις ΗΠΑ (τεύχος 534, “O Σπίθας ξανακάνει θαύματα”).
Αγέρωχο το Παιδί-Φάντασμα, δέσμιο μπροστά στον “καουδίγιο” (τίτλος του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο αντίστοιχος του “φύρερ” και του “ντούτσε”), τον ηγέτη της Ισπανίας Φράνκο, ακούει από τον ίδιο τη θανατική του καταδίκη, επειδή συνελήφθη να δρα ως πράκτορας των Συμμάχων στο έδαφος της ουδέτερης -πλην όμως φιλογερμανικής- Ισπανίας και ο Φράνκο εκδηλώνει τον θαυμασμό του για το υπερήφανο πνεύμα και την περιφρόνηση του παιδιού μπροστά στον επικείμενο θάνατο (τεύχος 456, “Σπίθας εναντίον Ελ Τόρο”).
Ο στρατηγός Ντε Γκωλλ επικαλείται τις θαυμαστές ικανότητες του Γιώργου Θαλάσση και του ζητάει να βοηθήσει τη γαλλική Αντίσταση να εξοντώσει τον Γερμανό πράκτορα Καπετάν-Δυναμό (τεύχος 518, “Ο Κυκλών επιστρέφει”).
Άπειρες είναι εξάλλου οι φορές από τα πρώτα τεύχη έως και το τελευταίο, όπου του πλέκει το εγκώμιο και ο στρατηγός Αλεξάντερ (ο γνωστός Χ-1 του αναγνώσματος), όπως επίσης και οι αντίπαλοι στρατηγοί στο Μέτωπο της Βόρειας Αφρικής Μοντγκόμερυ και Ρόμμελ, ο φον Κανάρις, ο Χίμλερ, ενώ ο Γκαίρινγκ, ο οποίος αντίθετα τον… έβρισε, όταν μια φορά τον απήγαγε!

Παρασημοφορήσεις και αξιώματα:

Τον βαθμό του πλωτάρχη του ιταλικού Ναυτικού τον απένειμε
στον εαυτό του μόνος του. Πολλές φορές προκειμένου να φέ-
ρει σε πέρας μιαν αποστολή του, είχε απονείμει στον εαυτό του
διάφορους βαθμούς αξιωματικού των στρατευμάτων του Άξο-
να. Για λίγες μέρες είχε χρηματίσει και... βασιλέας της Αγγλίας!

Οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί του είχαν απονείμει όλα τα ανώτατα στρατιωτικά παράσημα που διέθεταν! Ο Τσώρτσιλ, εν ονόματι του βασιλέα του Ηνωμένου Βασιλείου του είχε απονείμει τον τίτλο του σερ (το ίδιο και στον Σπίθα), καθώς και κατ’ εξαίρεση το Παράσημο της Περικνημίδας, που απονέμεται μόνο σε Βρετανούς πολίτες και μόνο όταν έχει εκλείψει ένας άλλος κάτοχός του. Στο βρετανικό πολεμικό Ναυτικό είχε τον βαθμό του αρχιπλοιάρχου και στον βρετανικό Στρατό Ξηράς τον βαθμό του συνταγματάρχη. Αργότερα προήχθη στον βαθμό του υποστράτηγου! Μια ακόμα παρασημοφόρησή του έγινε από τον Αμερικανό πρόεδρο, όταν απάλλαξε τις ΗΠΑ και τον Ελεύθερο Κόσμο από έναν επικίνδυνο Γερμανό σαμποτέρ και κατάσκοπο, τον Φρανκενστάιν (τεύχος 100, “Το Παιδί-Φάντασμα τιμωρεί”) μολονότι σε προηγούμενη απόδοση τιμών -βλέπε πιο πάνω- είχε επισημάνει ότι δεν υπάρχει παράσημο που να μην του το έχει απονείμει!.

Στην επόμενη ανάρτηση κι άλλα στοιχεία μέσα από τις σελίδες του “Μικρού Ήρωα”, που σκιαγραφούν λεπτομερώς το Παιδί-Φάντασμα και τη δράση του.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

Όλα για το Παιδί-Φάντασμα (3η συνέχεια)


ΟΙ ΑΠΕΡΑΝΤΕΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Συνεχίζουμε την αναλυτική προσωπογραφία του Παιδιού-Φάντασμα, από τα στοιχεία που σκόρπια έδωσε ο συγγραφέας του αναγνώσματος “Ο Μικρός Ήρως” ο Στέλιος Ανεμοδουράς, εντοπίζοντάς τα στα 798 τεύχη του περιοδικού.
Αν οι γνώσεις του στις ξένες γλώσσες που παρουσιάσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, κατατάσσουν τον Γιώργο Θαλάσση ανάμεσα στους πιο ταλαντούχους γλωσσομαθείς του κόσμου, οι γνώσεις του  και τα προσόντα με τα οποία τον προίκισε ο συγγραφέας, τον αναγορεύουν σε υπεράνθρωπο με ασύνορες ικανότητες.
Ας τις δούμε αναλυτικά και τεκμηριωμένα στην πρώτη τους αναφορά. Το κείμενο χρησιμοποιεί τα στοιχεία από το λήμμα “Παιδί-Φάντασμα” (σελ. 179-182) στο δίτομο λεξικό αναφοράς του αναγνώσματος “Μικρός Ήρως- Το Λεξικό”.


Οδηγός και πιλότος: Η ταχύτητα εκμάθησης δεν ήταν κάτι παράξενο για τις ικανότητές του, αλλά όσο να είναι όντας στα πρώτα επεισόδια της ιστορίας, ξαφνιάζουν το αναγνώστη. Μετά εξοικειώνεται με την “πραγματικότητα”. Στο 2ο κιόλας τεύχος (“Ιπτάμενος Εκδικητής” κλέβει από το αεροδρόμιο του Τατοΐου γερμανικό καταδιωκτικό αεροπλάνο και επιτίθεται σε γερμανική φάλαγγα! Πώς ήξερε, αυτός ένα 13χρονο παιδί, να πιλοτάρει και να επιτίθεται με καταδιωκτικό σαν τον… Κόκκινο Βαρόνο; Απλώς, λίγες μέρες πριν είχε διαβάσει ένα εγχειρίδιο στα αγγλικά με θέμα του «πώς να γίνει κάποιος καλός πιλότος». Και αλλού: «Το Παιδί-Φάντασμα που είναι ένας από τους πιο έμπειρους πιλότους που υπάρχουν, κάνει μια επιδέξια μανούβρα και το αεροπλάνο του χάνει απότομα ύψος…» (τεύχος 100, σελ. 30 “Το Παιδί-Φάντασμα τιμωρεί”).
Σε άλλα τεύχη οδηγεί ελικόπτερο και μάλιστα «με έμπειρα χέρια..» κατά επισήμανση του συγγραφέα…
Αλλού οδηγεί τανκ, βενζινάκατο, καΐκι, μοτοσικλέτα, υποβρύχιο, φυσικά όλους τους τύπους των αυτοκινήτων, καπετάνιος, (διοίκησε και θωρηκτό οδηγώντας το σε νικηφόρα ναυμαχία! -τεύχος 27, “Δύο εναντίον ενός”), μηχανοδηγός τρένου με τον Σπίθα θερμαστή (τεύχος 441, “Η Νύχτα γίνεται μέρα”). Ξέχωρα που  ίππευε και σαν καουμπόι.

Τεχνολογία: είχε προηγμένες γνώσεις αεροναυπηγικής, αφού χάρη στις δικές του υποδείξεις, οι αντάρτες του Ολύμπου κατασκεύασαν ένα ανεμόπτερο (τεύχος 488, “Το ανεμόπτερο του Ολέθρου”) και πρωτοποριακές ναυπηγικές γνώσεις, αφού ήταν το Παιδί-Φάντασμα που υπέδειξε στους Αμερικανούς ναυπηγούς τα σχέδια για ένα πλοίο που από αθώο εμπορικό μεταμορφωνόταν με κρυφούς μηχανισμούς σε πολεμικό (τεύχος 134 “Το αόρατο πλοίο” και τεύχος 135 “Το τέρας του βυθού”).
Φυσικά, δεν χρειάζεται να γίνει ειδική μνεία στις γνώσεις κατασκευής εκρηκτικών μηχανισμών. Είναι από αυτές τις γνώσεις που απαραίτητα αποκτούνται στα σεμινάρια εκπαίδευσης πρακτόρων και σαμποτέρ, σε σχετική σχολή όπου φοίτησε, όταν απέκτησε την ιδιότητα του συμμαχικού πράκτορα. Ρητά αναφέρεται το πέρασμα του από τέτοιες σχολές στο Κάιρο, στο Λονδίνο και στην Αμερική.
Πολεμικές Τέχνες: Γενικά, οι γνώσεις του Παιδιού-Φάντασμα στις ανατολικές πολεμικές τέχνες (Ζου Ζίτσου, Τζούντο, Τάε Κβοντό, Καράτε, Ακιντό, Κουνγκ Φου κλπ, που όλες αναφέρονται συλλήβδην ως λαβές ή χτυπήματα ιαπωνικής πάλης), θα πρέπει, μάλλον, υπολογίζονται σε “νταν” και να έχει μια πλουσιότατη συλλογή από μαύρες ζώνες. Η υπόθεσή μας έχει βάση, αφού ευθέως και σαφώς υπογραμμίζεται ότι «…θεωρείται ένας από τους καλύτερους γνώστες της ιαπωνικής πάλης στον κόσμο…» (τεύχος 192, σελ. 4 “Χαμαιλέων, ο εχθρός της Ελευθερίας”. Καθόλου λιγότερο θεωρείται άριστος και άριστος χειριστής της πυγμαχικής γροθιάς. Αυτό δεν το λέει πουθενά ρητώς, αλλά τουλάχιστον στα μισά εξώφυλλα δράσης με τον Γιώργο Θαλάσση πρωταγωνιστή, αυτός εξουδετερώνει τον αντίπαλό του με φοβερά κροσέ ή άπερκατ.
Όπλα: Τα εκηβόλα όπλα δεν έχουν μυστικά από το Παιδί-Φάντασμα. Αυτόματα (“μάουζερ”, “τόμσον”, “τόμιγκαν”), επαναληπτικές καραμπίνες, μπερέτες, λούγκερ, εξάσφαρα ρεβόλβερ, μυδραλιοβόλα, όλμοι είναι εργαλεία θανάτου στα χέρια του, αφού όπως αναφέρεται αρκετά συχνά ότι «… είναι ένας από τους καλύτερους σκοπευτές του κόσμου». Δεν υστερεί, ωστόσο και στα σιωπηρά όπλα βολής (τόξο, σφεντόνα, στιλέτο). Μα και στα αγχέμαχα όπλα δεν πάει πίσω. Σαν σπαθομάχος είναι υπολογίσιμος αντίπαλος ακόμα και στους μετρ της ξιφομαχίας. Μονομαχεί με σπάθα έφιππος εναντίον του Σεϊτάν Αλαμάν (τ. 21, “Ο Μαύρος Μονομάχος)”, εναντίον του Λαστιχένιου Παιδιού, πρωταθλητή Γερμανίας στο φλερέ (τ. 106, “Ο Μαύρος Σπαθοφόρος)”, τέλος χειρίζεται και την κατάνα, το σπαθί των σαμουράι, σαν γνήσιος Ιάπωνας ιππότης. «Είναι ένας από τους καλύτερους ξιφομάχους στην Ελλάδα», μας επισημαίνει ο συγγραφέας σε κάθε σχετική περίπτωση.
Τέλος, πετούσε το λάσο σαν καουμπόι «…κι έτσι που πέταγες με κόλπο τη θηλιά θα ‘πρεπε να είσαι Αμερικάνος…» τραγουδάει ο Κηλαηδόνης, αλλά παρέλειψε να πει, ότι επίσης, πετούσε το μπούμεραγκ σαν αβοργίνος και το στιλέτο σαν Μαλτέζος κακοποιός.
Υπνωτισμός: ένα ακόμα όπλο στη διάθεσή του ήταν η κυριαρχία του νου μέσω του υπνωτισμού. Αυτό το επίκτητο προσόν του το χρησιμοποίησε μόνο για αμυντικούς λόγους και ποτέ για να επιβληθεί σε αντίπαλο. «Στην Κίνα, στο Θιβέτ και στην Ινδία στο περιθώριο αποστολών που είχε αναλάβει στο παρελθόν, επισκέφτηκε φακίρηδες και βουδιστές μοναχούς περίφημους υπνωτιστές που τον εκπαίδευσαν άριστα στην τέχνη του υπνωτισμού…» (τ.322, “Ο Πράκτωρ-Μηχανή”). Δεν ήταν λίγες οι φορές που η εκπαίδευσή του στον υπνωτισμό βοήθησε την ατσάλινη θέλησή του να αμυνθεί στις υπνωτιστικές επιθέσεις κορυφαίων υπνωτιστών, που είχαν θέσει τη γνώση τους στην υπηρεσία του Άξονα, και να τους νικήσει. Παρ’ όλα αυτά σ’ αυτόν τον τομέα ό,τι και να έκανε, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον φίλο του τον Σπίθα που είχε εξελιχτεί σε άφθαστο υπνωτιστή και μάγο.
I.Q. και ταλέντα: Έλυνε του πιο περίπλοκους κρυπτογραφημένους γρίφους «Μια από τις ειδικότητες του Ελληνόπουλου που τον συμπεριλαμβάνουν στους κορυφαίους του κόσμου είναι η αποκρυπτογράφηση συνθηματικών κειμένων. Το έξυπνο και εφευρετικό μυαλό του λειτουργεί περίφημα και πολλές φορές έχει επιλύσει αινίγματα που δεν μπόρεσαν να λύσουν ούτε οι μεγαλύτεροι ειδικοί στον τομέα αυτόν…» (τ.100, σελ. 16 Το Παιδί-Φάντασμα τιμωρεί).
Η ικανότητά του να διαβάζει τα χείλη των άλλων από απόσταση και να καταλαβαίνει τι λένε χωρίς να τους ακούει, τον βοήθησε σε πολλές περιπτώσεις να μάθει τι ετοίμαζαν οι αντίπαλοι του, ενώ αυτοί δεν φαντάζονταν ότι τους παρακολουθούσε. Είχε εκπαιδευτεί ακόμα στο να μπορεί να αναγνωρίζει τον αριθμό που σχημάτιζε κάποιος στον τηλεφωνικό δίσκο ακούγοντας μόνο και υπολογίζοντας τον χρόνο που έκανε ο δίσκος για να επιστρέψει στην αρχική του θέση ύστερα από την επιλογή του κάθε αριθμού. Με τις νέες γενιές τηλεφώνων με πλήκτρα ή αφής, το ταλέντο του αυτό δεν θα ήταν καθόλου χρήσιμο.
Αλλά εκεί που ήταν το φόρτε του, ήταν οι μεταμφιέσεις και η ευχέρειά του να μιμείται τη φωνή ενός ανθρώπου, που τον είχε ακούσει να μιλάει έστω και μια φορά. Πόσες φορές δεν ξεγέλασε και τους πιο κοντινούς φίλους και συνεργάτες κάποιου του οποίου είχε πάρει τη μορφή με τις πλαστικές ουσίες, τις μπόγιές και τις κρέμες που κουβαλούσε πάνω του για κάθε τέτοια περίπτωση; Τέλος, αν δεν ήταν πράκτορας αφιερωμένος στην απελευθέρωση της πατρίδας του θα μπορούσε να είχε κάνει καριέρα τραγουδιστή στο μελωδικό θέατρο, αφού τραγουδούσε σαν βέρος γονδολιέρης βενετσιάνικες ερωτικές άριες στα κανάλια της Βενετίας κάνοντας τις ερωτευμένες καρδιές να ραγίσουν από συγκίνηση «Η φωνή του είναι τόσο μελωδική, ώστε πολλά παράθυρα ανοίγουν καθώς περνάει η γόνδολα και γυναικεία κεφάλια προβάλλουν με τον θαυμασμό ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους…» (τεύχος 40, Το Κανάλι των Κατασκόπων).
Αφύσικα μεγάλες για την ηλικία του ήταν και οι εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις. Αλλά ο συγγραφέας εκείνο που ιδιαίτερα τόνιζε σε κάθε ευκαιρία και του έδωσε τον χαρακτηρισμό του ήρωα-θετικού πρότυπου από τους τρίτους, ήταν η ασίγαστη επιθυμία του Γιώργου Θαλάσση να βελτιώνεται συνεχώς διαβάζοντας ή ασκούμενος συνεχώς, όταν δεν είχε να εκτελέσει κάποια αποστολή. Οι προτιμήσεις του στα ανώτερα Μαθηματικά, στις Φυσικές Επιστήμες, στην Ιατρική και στην Ιστορία ήταν τα γνωστικά πεδία που ο συγγραφέας συνεχώς τόνιζε ότι ο ήρωας του, σαν θα τελειώσει ο πόλεμος θα διαπρέψει επιστημονικά σε κάποια από αυτά.
Σωματικά προσόντα: Μετά από εγχείριση στα μάτια απέκτησε την ικανότητα να βλέπει στο σκοτάδι σαν να είναι η μέρα (τεύχος 406, “Έγκλημα και Τιμωρία”). To προίκισμα αυτό, που το απέκτησε από κάποια ιδιοτροπία της Φύσης, το αξιοποίησε χρησιμοποιώντας το ανελλιπώς σαν κρυφό όπλο έως το τέλος του αναγνώσματος. Αν και ο συγγραφέας αρκετές φορές το είχε ξεχάσει και τον έβαζε να χρησιμοποιεί το μικρό κλεφτοφάναρό του αρκετές φορές.
Τέλος, είχε ένα άριστα γυμνασμένο κορμί ακροβάτη και υπερφυσικά δυνατό για την ηλικία του. Η θέλησή του ήταν ατσαλένια, καθώς και η αντοχή του στα βασανιστήρια ήταν απέραντη, ενώ η οξυδέρκειά του και τα ακαριαία ανακλαστικά του ήταν ιδιότητες αυτονόητα αναπτυγμένες.
Ακόμα και η τύχη, που βοηθάει πάντα τους τολμηρούς, υπήρξε σκανδαλωδώς ευνοϊκή μαζί του, ιδιαίτερα σε στιγμές που ο θάνατος δείχνει να είναι αναπόφευκτος και βοήθεια δεν φαίνεται να υπάρχει από πουθενά. Για αυτό θα πρέπει να πρέπει να συμπεριλάβουμε και την καλή του τύχη στα προσόντα του.


Ιδιότητες Μεσσία: Με όλα τα παραπάνω προσόντα ήταν φυσική κατάληξη να του προσδώσουν κάποιοι και την ιδιότητα του Μεσσία, ή έστω του αρχάγγελου της λύτρωσης και της ευτυχίας! «Έρχεσαι, λοιπόν, από τα μέρη που ανατέλλει ο ήλιος! Επομένως είσαι Εκείνος!... Εκείνος που η φυλή μου περιμένει από τα παλιά χρόνια. Εκείνος που θα μας φέρει την ευτυχία! Έτσι λένε οι αρχαίες προφητείες!.. Γυρίζει στους άλλους και τους λέει μερικές φράσεις (σε μια γλώσσα που ο Γιώργος, περιέργως, δεν καταλαβαίνει) δείχνοντάς τους τον. Αυτοί γουρλώνουν τα μάτια και πέφτουν στα γόνατα..» Με αυτά τα λόγια υποδέχτηκε η Αλούνα η βασίλισσα του νησιού Νιόχα τον Γιώργο (τ.183, “Αλούνα, η Βασίλισσα των Αγρίων”).



Ο Γιώργος Θαλάσσης χαρακτηρίζεται ως ένα ευγενικό παιδί
ηπίων τόνων γενικώς. Μα σαν θυμώσει, τα κροσέ του είναι
δυσανάλογα οδυνηρά σε σχέση με την παιδική του γροθιά!

Χαρακτήρας: Περιγράφεται σαν πράος με καλή ανατροφή και ηθικές αρχές (προσιτό πρότυπο για κάθε παιδί). Παρ’ όλα αυτά δεν δίσταζε, όποιος κι αν ήταν απέναντί του να τον διακόψει για να εκφράσει τη δική του άποψη απαιτώντας μάλιστα να επιβάλλει τον δικό του τρόπο δράσης και να θυμώνει, απαιτώντας ότι θα παρατούσε την αποστολή του στη μέση, αν οι ικανότητές του τελούσαν υπό αμφισβήτηση. Μάλλον δεν συνάδουν αυτά με την εν γένει καλή του ανατροφή και σίγουρα περνούσε μηνύματα για ένα πρότυπο προς αποφυγή. Δεν είναι πολλά αυτά τα σημεία σε ένα ανάγνωσμα 24.000 σελίδων περίπου, αλλά υπάρχουν.
Ο Τσώρτσιλ, ο Χ-1 και κάποιο αρχηγοί των συμμαχικών μυστικών υπηρεσιών είχαν πικρή πείρα μιας όχι πάντα καλώς εννοούμενης αυταρχικότητάς του, ανεξάρτητα αν το τελικό αποτέλεσμα -συγγραφική αδεία- δικαίωνε το Παιδί-Φάντασμα. «Δεν ήρθα εδώ για να ακούσω και απλώς να προτείνω. Ήρθα για να διατάξω!..» λέει στον εμβρόντητο αρχηγό του FBI (τ.240, “Ο Γκρίζος Άνθρωπος”). Ποιος άραγε και πολύ περισσότερο ένα παιδί θα τολμούσε να πει κάτι τέτοιο;

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Το Παιδί-Φάντασμα
(2η συνέχεια)

Όλα για το Παιδί-Φάντασμα, τον Γιώργο Θαλάσση τον κύριο ήρωα του αναγνώσματος "ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ", από τις πληροφορίες που δίνει για αυτόν μέσα από τις σελίδες των 798 τευχών του περιοδικού ο συγγραφέας του αναγνώσματος Στέλιος Ανεμοδουράς.

Συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος του αναλυτικού και λεπτομερούς βιογραφικού αφιερώματος στο θρυλικό Παιδί-Φάντασμα, τον Γιώργο Θαλάσση, με στοιχεία, όπως αυτά τεκμηριώθηκαν στο λήμμα "Παιδί-Φάντασμα" από το "Λεξικό του Μικρού Ήρωα" στον τόμο "Από το Α έως το Ω".
Στην πιο κάτω 2η συνέχεια του αφιερώματος κρίθηκε σκόπιμη και η προσθήκη τμήματος της εισαγωγής από τον τρίτο μη εκδοθέντα τόμο του Λεξικού κάτω από τον τίτλο κεφαλαίου: "Γνώσεις και ταλέντα στην υπηρεσία της προτυποποίησης".




ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑΛΕΝΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΥΠΟΠΟΙΗΣΗΣ
Το δίπτυχο του προτύπου που προβάλλεται μέσα από τον Γιώργο Θαλάσση είναι από τη μια μεριά οι αναπτυγμένες γνώσεις τόσο σε εγκυκλοπαιδικό πεδίο, όσο και σε πεδίο πρακτικής εφαρμογής. Και στο ένα και στο άλλο πεδίο η υπερβολή είναι εμφανής. Ηθελημένη, όμως, από μέρους του συγγραφέα που τοποθετώντας ψηλά τον πήχη στους επίδοξους μιμητές του προτύπου, τους ζητά να καταβάλλουν συνεχώς και μεγαλύτερη προσπάθεια προκειμένου να αγγίξουν το, ρεαλιστικά, άπιαστο.
Η προτυποποίηση του Γιώργου Θαλάσση δεν ήταν στον ίδιο βαθμό για όλους τους αναγνώστες του περιοδικού. Η ηλικία, η κουλτούρα περιβάλλοντος, η οικογενειακή οικονομική κατάσταση, αλλά κυρίως ο διαφορετικός ψυχισμός του κάθε παιδιού, καθώς και το ταλέντο του συγγραφέα να περνάει τα μηνύματά του δίχως να φαίνεται ως ο από καθ’ έδρας δάσκαλος, υπήρξαν οι κυριότεροι παράγοντες που καθόριζαν τον ξεχωριστό για το κάθε παιδί βαθμό επηρεασμού του από τον ήρωα-πρότυπο του αναγνώσματος.
Είναι σίγουρο, πως για πολλά παιδιά-αναγνώστες ο Μικρός Ήρως Παιδί-Φάντασμα δεν υπήρξε ποτέ κάποιου είδους πρότυπο, αλλά ήταν μόνο ο κεντρικός ήρωας ενός αναγνώσματος που απλώς προσέφερε την ψυχαγωγία με λίγη ώρα ανάγνωσής του και ύστερα “πάμε παρακάτω”. Αλλά και μόνο αυτή η διαδικασία της ανάγνωσης συνέβαλλε με τον τρόπο της στο να “εκπαιδευτεί”, στο να συνηθίσει και στο να αγαπήσει κάποιο παιδί το διάβασμα. Το διάβασμα ήταν κι αυτό κάποιο από τα ζητούμενα σε μια εποχή όπου τα βιβλία με ψυχαγωγικό περιεχόμενο δεν είχαν ικανοποιητικά καθολική πρόσβαση σε όλα τα παιδιά. Διαβάζοντας, όλο και κάτι θα έμενε κτίζοντας υποσυνείδητα είτε μια βάση δεδομένων γνώσης, είτε παραμέτρους διαμόρφωσης του χαρακτήρα.
Δεν θα πρέπει, ωστόσο να παραγνωριστεί και η συμβολή των άλλων παρόμοιων λαϊκών παιδικών περιοδικών ελληνικής γραφής στη διαμόρφωση μιας γενικότερης κουλτούρας. Δεν διέφεραν και σε πολλά οι ήρωές τους από τον Γιώργο Θαλάσση, ούτε οι συγγραφείς τους είχαν λιγότερο ταλέντο στο να διατηρούν το ενδιαφέρον των αναγνωστών τους από όσο ταλέντο είχε ο συγγραφέας του Μικρού Ήρωα. Απλώς το Παιδί-Φάντασμα δρούσε σε έναν χώρο οικείο σε αυτά και σε μια ιστορική περίοδο, που κάποια παιδιά την είχαν βιώσει σκληρά στη νηπιακή τους ηλικία.
Από την άλλη, ήταν πιο εύκολο στα παιχνίδια τους στους άδειους ακόμα δρόμους και στις άφθονες αλάνες των συνοικιών τους να υποδυθούν το Παιδί-Φάντασμα, που ήταν και ντυμένο σαν κι αυτά, παρά να υποδυθούν τον ιπτάμενο Σούπερμαν, τον Γκαούρ της Ζούγκλας, τον άστροναύτη, τον ξιφομάχο ιππότη ή ακόμα και τον Γκρέκο τον ήρωα των γηπέδων, αφού παίζοντας ποδόσφαιρο δεν έκαναν αναπαράσταση ποδοσφαιρικού αγώνα. Έπαιζαν ποδόσφαιρο και μάλιστα… άγριας ομορφιάς με μπόλικο ξυλίκι.
Γι όλους τους παραπάνω λόγους ο Γιώργος Θαλάσσης ήταν ο πιο πρόσφορος από τους ήρωες των παιδικών αναγνωσμάτων να προτυποποιηθεί. Από την άλλη μεριά ήταν και ο μόνος που, χάρη στην πληθώρα των ταλέντων του, προσέφερε πολλές περισσότερες παραλλαγές “σεναριογραφικής” δράσης.
Όταν κάποια χρόνια αργότερα ο Μικρός Σερίφης μπόρεσε να λειτουργήσει κι αυτός ως παιχνίδι της αγορίστικης παρέας σε ένα συμβατικό περιβάλλον φαρ γουέστ, πήρε μεγάλο κομμάτι από την πίτα της δημοτικότητας περιορίζοντας ισόποσα την δημοφιλία του Παιδιού-Φάντασμα. Είχαν αλλάξει ωστόσο και οι εποχές.
Μια καταγραφή των γνωστικών πεδίων στα οποία κινούταν το Παιδί-Φάντασμα θα καταδείξει την εμμονή του συγγραφέα του αναγνώσματος Στέλιου Ανεμοδουρά στο οπλίσει τον ήρωά του και με πνευματικά προσόντα-όπλα στον Αγώνα που του είχε αναθέσει να διεξαγάγει.

Ο έκπληκτος για την παράξενη συμ-
περιφορά του Γιώργου κύριος με το
πούρο στο στόμα δεν είναι άλλος α-
πό τον πατέρα της νίκης Ουίνστον
Τσώρτσιλ, που σώθηκε χάρη στην
αστραπιαία επέμβαση του Παιδιού-
Φάντασμα!
Δεν του τα έδωσε όλα με μιας. Σιγά-σιγά στην εξέλιξη της ιστορίας του προσέθετε και νέα πολεμοφόδια ή του βελτίωνε τα παλιότερα, ανάλογα με τον αντίπαλο που είχε να αντιμετωπίσει.

ΠΟΙΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ;
Η γνώση ξένων γλωσσών στο πνευματικό οπλοστάσιο του Παιδιού-Φάντασμα είναι εντυπωσιακή. Δίχως να αναφέρει ρητά και δασκαλίστικα ο συγγραφέας, ότι στον κόσμο που έρχεται, το ότι όσο περισσότερες ξένες γλώσσες μάθει ένα παιδί, τόσα περισσότερα εφόδια θα έχει στο να ενταχθεί στους πολίτες του κόσμου σε μια επερχόμενη παγκοσμιοποίηση δεν παρέλειπε να αφιερώνει συχνά παραγράφους μέσα στη δράση, ότι ο Γιώργος Θαλάσσης δεν κυκλοφορούσε έχοντας μόνο ένα πιστόλι στην τσέπη, αλλά έχοντας και μια μέθοδο εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας άνευ διδασκάλου, έστω και αν στις εποχές εκείνες πρωτεύον ήταν η επιβίωση και όχι η γνώση μιας παραπάνω ξένης γλώσσας. Εξάλλου, η μόδα  της “άνευ διδασκάλου” εκμάθησης είναι ύστερο μεταπολεμικό φαινόμενο. Ας είναι, αφού ο αναχρονισμός έκανε πολλά παιδιά να θελήσουν να μιμηθούν το πρότυπό τους σε αυτό το πεδίο· στην γλωσσομάθεια.
Με δεδομένο, ότι όντως υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν και συνεννοούνται σε καμιά δεκαριά και παραπάνω γλώσσες, δεν ακούγεται και τόσο υπερβολικό που ο Γιώργος Θαλάσσης δεν αντιμετώπισε επικοινωνιακό πρόβλημα σε όποια χώρα κι αν βρέθηκε εκτελώντας κάποια αποστολή του. Αν σε αυτό υπάρχει κάποια υπερβολή είναι το βάθος γνώσης τους από ένα παιδί που σε κανονικές συνθήκες ειρήνης θα ήταν μαθητής στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου.
Ποιες, λοιπόν γλώσσες μιλούσε σαν να ήταν η μητρική του γλώσσα. Ή για περισσότερη ακρίβεια, ποιες τελικά δεν μιλούσε, όπως θα αναρωτηθεί κάποιος, όταν ολοκληρώσει την ανάγνωση της παρακάτω καταγραφής.
Στο πρώτο κιόλας τεύχος αναφέρεται ρητά ότι ήδη ήξερε να μιλάει άπταιστα γερμανικά και αγγλικά παρά το νεαρό της ηλικίας του. Αξιοποίησε αυτές τις γλωσσικές γνώσεις του κατά κόρον σε κάθε ευκαιρία. Πότε μεταμφιεσμένος σε Γερμανό αξιωματικό έδινε διαταγές στα γερμανικά και πότε συζητώντας με τους αξιωματούχους των Συμμάχων εξέφραζε άποψη επί παντός του επιστητού στα αγγλικά. Και ήταν ένα παιδί, λέει, δεκατριών-δεκατεσσάρων χρονών μόλις!
Όσο για τις γνώσεις του στα ιταλικά διέψευδε σε κάθε δοθείσα ευκαιρία τη μετριόφρονα εκτίμηση του συγγραφέα “όχι και τόσο καλά” (1ο τεύχος), αφού και στα ιταλικά ο συνομιλητής του δεν καταλάβαινε ότι δεν έχει να κάνει με γέννημα-θρέμμα Ιταλό. Ούτε με τις “λίγες” γνώσεις του στα γαλλικά έδειξε να έχει κάποιο πρόβλημα οπόσες φορές υπήρξε ανάγκη να μιλήσει και γαλλικά. Η επιβεβαίωση, όμως, της άριστης γνώσης του στη γλώσσα του Ρακίνα και του Βολταίρου άργησε να έρθει σε σχέση με τις άλλες βασικές γλώσσες της μετέπειτα… Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόλις στο τεύχος 734 (Το αίνιγμα του Ιπτάμενου Δίσκου).
Από εκεί και πέρα οι γνώσεις του σε άλλες λιγότερο… δημοφιλείς γλώσσες αποκαλύπτονταν με την ευκαιρία κάποιας αποστολής του.

# Αραβικά: μιλάει για πρώτη φορά και μάλιστα εκφράζεται με πολύ δύσκολες και περίτεχνες φράσεις, όπως απαιτεί το αραβικό γλωσσικό τυπικό από την πρώτη του κιόλας επίσκεψη στην Αίγυπτο (τεύχος 8, “Το Υποβρύχιο του Θανάτου”.
# Τουρκικά: αποδεικνύεται ότι τα κατέχει επαρκώς μιλώντας τα πρώτη φορά στην Κωνσταντινούπολη (τεύχος 20, “Στο Βυθό του Βοσπόρου”), ενώ σε κάποια άλλη αποστολή του στα βάθη της Ανατολίας, παριστάνει με πειστικότητα Τούρκο ανώτερο κρατικό λειτουργό εκφωνώντας μάλιστα ενώπιον κοινού και ένα δημοσιοϋπαλληλικό λογύδριο!
# Βουλγαρικά· απέδειξε σε αρκετές περιπτώσεις ότι μιλάει καλλιεργημένα και με άπταιστη προφορά τα βουλγαρικά με πρώτη αναφορά αυτής της γνώσης του στο τεύχος 21 (“Ο Μαύρος Μονομάχος”).

Ένα ιστορικό εξώφυλλο για ένα ιστορικό γεγονός.
# Ρωσικά: “Για γκόβοριου ρούσκι” δηλώνει χωρίς να το λέει ακριβώς έτσι, ότι στο ρεπερτόριο των ξένων γλωσσών που ξέρει, συμπεριλαμβάνεται και η γλώσσα του Πούσκιν. «Σε αρκετά καλή ρωσική γλώσσα, που έχει μάθει μόνος του μελετώντας με μια μέθοδο άνευ διδασκάλου, λέει…» (τεύχος 60, Ο Τύραννος γονατίζει).
# Γιαπωνέζικα: ήξερε και κάποια λίγα γιαπωνέζικα όταν αντιμετώπισε τον κίτρινο πράκτορα Καμικάζι (τεύχη 34-40). Η πρόοδος του στη γνώση της γιαπωνέζικης γλώσσας, πρέπει να υπήρξε εντυπωσιακή, γιατί καμιά 20αριά τεύχη αργότερα επιλέγεται από την αμερικανική κυβέρνηση για αποστολή στην Ιαπωνία με κριτήριο την καλή γνώση του στα γιαπωνέζικα. «…Η αμερικανική κυβέρνηση μου ζήτησε να στείλω στο Τόκιο έναν ικανό πράκτορα που να ξέρει καλά γιαπωνέζικα. Όπως καταλαβαίνεις, αμέσως σκέφτηκα εσένα. Είσαι ο πιο ικανός πράκτοράς μας και ο μόνος σχεδόν που ξέρει γιαπωνέζικα, είπε ο αρχιστράτηγος στο Παιδί-Φάντασμα αναθέτοντάς του μια ακόμα αποστολή στην Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου…» (“Η Εξόντωση του Κόρακα” τεύχος 64, sel. 28). Σε κατοπινή αποστολή του στην Ιαπωνία υποδύθηκε με θράσος και τον Ιάπωνα σαμουράι αξιωματικό του αυτοκρατορικού στρατού!

# Ισπανικά: αν και ουδέποτε δήλωσε επίσημα γνώση των ισπανικών, αποδείχτηκε άριστος χειριστής του γλωσσικού ιδιώματος της Καστίλης αφού μεταμφιεσμένος σε ταυρομάχο (γνώριζε, φυσικά και να ταυρομαχεί), ξεγέλασε ακόμα και τον Ισπανό συνομιλητή του (τεύχος 119, “Ο Σπίθας ταυρομάχος”). Στα κατοπινά τεύχη είχε και άλλες ευκαιρίες να εκφραστεί στα ισπανικά, αντιμέτωπος ακόμα και με τον Φράνκο!
# Θιβετιανά: εντάξει, δεν ήξερε τη γλώσσα του Δαλάι-Λάμα προηγουμένως, αλλά μάθαινε τα βασικά στο αεροπλάνο που τον μετέφερε για μια αποστολή στο Θιβέτ!
Ωστόσο, έβγαλε… κιτρινοπρόσωπο τον Θιβετιανό δάσκαλό του, όταν οι ανάγκες της αποστολής τον υποχρέωσαν να μεταμφιεστεί σε Λάμα (βουδιστής καλόγερος του λαμαϊκού βουδισμού) προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή του (τεύχη 116-118).

#Αφρικανικές γλώσσες και διάλεκτοι: ούτε κάποιες γλώσσες της Αφρικής βρίσκονταν έξω από το γνωστικό του πεδίο. Και θα πρέπει να είναι αρκετές, αν και δεν κατονομάζονται. Μπορούσε και συνεννοούταν τόσο με τους Νούβιους του Σουδάν, όσο και με τους… ανθρωποφάγους της Νότιας Αφρικής. Απέδειξε τις γνώσεις του, όταν ένας νέγρος που ξεψυχούσε, ψιθύρισε κάτι αγκομαχώντας στη διάλεκτό του (σημ. πιθανώς σε... μπαμπάρα ή σογκάι-τζέμα, αφρικανικά γλωσσικά ιδιώματα, που ομιλούνται στο πρώην Γαλλικό Σουδάν) και ο Γιώργος αφού του έκλεισε τα μάτια «…εξηγεί στον Σπίθα και στην Κατερίνα που δεν ξέρουν τη γλώσσα των ιθαγενών της περιοχής τόσο καλά (!), όσο το Παιδί-Φάντασμα…» ό,τι πρόλαβε να του πει ο νεκρός πλέον νέγρος (“Φροϊλάιν-Ταρζάν”, τεύχος 124, σελ. 9). Στις αφρικανικές γλώσσες που γνωρίζει συμπεριλαμβάνεται και η κωδική γλώσσα των ταμ-ταμ, που ούτε αυτή είχε μυστικά για αυτόν  «Ο Γιώργος, που ξέρει τον μυστικό κώδικα των ταμ-ταμ της ζούγκλας, στήνει το αυτί του…» (τεύχος 91, Ο Πάνθηρας με το χρυσό νύχι).

# Ινδικά: Εκτελώντας αποστολή στις Ινδίες αποκαλύφθηκε πως για τον Γιώργο Θαλάσση ούτε τα ινδικά είχαν μυστικά (σημ. μάλλον η γλώσσα χιντού ως η πιο διαδεδομένη από την ινδική πολυγλωσσία), αφού «…ο Γιώργος καταλαβαίνει λίγο, αλλά τόσο, όσο χρειάζεται για να καταλάβει ό,τι λεγόταν σε αυτή τη γλώσσα…», καθώς κρυμμένος κρυφάκουγε συζήτηση των αντιπάλων του και εχθρών των Συμμάχων (τεύχος 152, “Μερβάρα,  ο Αόρατος Ινδός”).
# Αλβανικά: ακόμα μια βαλκανική γλώσσα περιλαμβανόταν στις γλώσσες που χειριζόταν με άνεση το Παιδί-Φάντασμα. Αντιμετωπίζοντας τον Αλβανό κακοποιό και συμμορίτη ονόματι “Λύκος” μπήκε στο υπό ιταλική κατοχή αλβανικό έδαφος κι έπεισε τις αλβανικές αρχές ότι έχουν απέναντί τους έναν ακραιφνώς Αλβανό υπήκοο (τεύχος 174, “Λύκος, ο Αλβανός Δήμιος”).

# Κινεζικά: Εξέπληξε εχθρούς και φίλους το Παιδί-Φάντασμα, όταν στην πρώτη του αποστολή στην Κίνα, αναγκάστηκε να μιλήσει και κινεζικά, αν και με κάποια δυσκολία είναι η αλήθεια! Πράγματι, ο Γιώργος ήταν ένας από τους λίγους στον κόσμο, που αν και δεν ήταν Κινέζος, μιλούσε και καταλάβαινε κινέζικα σε ικανοποιητικό επίπεδο συνεννόησης. Πιθανώς πρόκειται για τα Καντονέζικα ως τα πιο διαδεδομένα (τεύχος 138, “Φου Πο Κάι, το Κίτρινο Παιδί-Φάντασμα”).
# Πορτογαλικά: Ένα σημείωμα γραμμένο στα πορτογαλικά, που το διάβασε και το μετάφρασε πρίμα-βίστα ήταν αρκετό για να αποδειχτεί η γνώση του και στη γλώσσα των Λουζιτανών (τεύχος 775, “Σαμποτάζ στο τμήμα Α-3”).
# Αρχαία Ελληνικά: Σίγουρα δεν είναι ξένη γλώσσα για έναν Έλληνα, αλλά πόσοι από μας μπορούν να καταλάβουν ικανοποιητικά ένα κείμενο π.χ. του Θουκιδίδη, ή του Λουκιανού; Για να μην πούμε για Όμηρο και τραγικούς ποιητές. Ο Γιώργος Θαλάσσης, όμως απέδειξε και την αρχαιομάθειά του, όταν προκειμένου να αποδείξει ότι είναι Έλληνας, υποχρεώθηκε να απαντήσει στη γλώσσα των αρχαίων προγόνων μας σε ερώτηση που του έθεσε σε αρχαιοελληνική γλώσσα (δωρικά, αττικά, ή αιολικά;) Ισπανός αρχαιοελληνομαθής Ισπανός ιδαλγός (τεύχος 416, “Μικρόβιο, Ένας μικρός πράκτορας”).

Πιθανώς θα μιλούσε και σερβοκροατικά, αλλά τούτο δεν συνάγεται από πουθενά και υφίσταται μόνο ως υπόθεση, επειδή στη μοναδική του αποστολή στην κατεχόμενη Κροατία συναντήθηκε με τους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους του Τίτο, αλλά και με τους τσέτνικ (εθνικιστές αντάρτες) της Σερβίας -ούτε η μία αντιστασιακή οργάνωση, ούτε η άλλη αναφέρονται ονομαστικά- και το πιο λογικό είναι να μη συνεννοήθηκε μαζί τους παρά μονάχα στη δική τους εθνική γλώσσα.
Τέλος, παρέδιδε και… μαθήματα εκμάθησης χρησίμων φράσεων και λέξεων στον Σπίθα, αφού στη διάρκεια ταξιδιού τους στην Τουρκία για κάποια αποστολή, ο Σπίθας επειγόταν να μάθει, πώς λέγεται το ψωμί, το κρέας, το γάλα, το τυρί κλπ ουσιώδη. Κοντά στον Σπίθα, μάθαμε κι εμείς!
Αναμφισβήτητα η συχνή προβολή του Γιώργου ως προτύπου πολυγλώσσου έφηβου, θα πρέπει να συνέβαλλε καθοριστικά στην ανάπτυξη κέντρων εκμάθησης ξένων γλωσσών και όχι μόνο των αγγλικών στη δεκαετία του ’50!

Η παράθεση των βιογραφικών στοιχείων του Παιδιού-Φάντασμα συνεχίζεται με την τρίτη συνέχειά της την επόμενη Τρίτη.


Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Παιδί-Φάντασμα

Όλα για το Παιδί-Φάντασμα, όπως αυτό περιγράφεται από τον συγγραφέα του αναγνώσματος Στέλιο Ανεμοδουρά μέσα στη διαδρομή των 798 τευχών του Μικρού Ήρωα

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ
Το "Παιδί-Φάντασμα" είναι το κύριο πρόσωπο του αναγνώσματος “Μικρός Ήρως”. Είναι αυτός ο ίδιος ο Μικρός Ήρωας.
«…Είναι ένα παιδί. Ένα μελαχρινό παιδί δώδεκα ή δεκατριών χρονών με μαύρα μαλλιά, γεροδεμένο σώμα και πονηρό προσωπάκι. Τα μάτια του λάμπουν ζωηρά από αγωνία μέσα στο σκοτάδι (…) Η ψυχή του, ψυχή ενός υπερήφανου Ελληνόπουλου, που διψάει για ελευθερία, ματώνει από τον πόνο καθώς σκύβει πάνω στο θύμα των τυράννων..» (τεύχος 1, σελ. 7). Είναι πρώτη γνωριμία με τον Γιώργο Θαλάσση, αυτόν, που πολύ σύντομα θα γίνει ο φόβος και ο τρόμος των κατακτητών… Ένα παιδί “δώδεκα ή δεκατριών χρονών!”…

Η αφίσα με τον Γιώργο Θαλάσση από την πινακοθήκη των πρωταγωνιστών του "Μικρού
Ήρωα" που είχε ετοιμαστεί ειδικά για την έκθεση για τα 50 χρόνια του περιδικού τον Μάρτιο
του 2003.

«… Ναι! λέει ο Γερμανός. Ένα παιδί όχι μεγαλύτερο από δεκατριών χρονών επετέθη εναντίον ενός Γερμανού στρατιώτη και τον έριξε χάμω χρησιμοποιώντας ιαπωνική πάλη! Έπειτα χάθηκε σαν φάντασμα! Ο στρατιώτης είναι τώρα στο νοσοκομείο με διάσειση του εγκεφάλου. Η κατάστασή του είναι κρίσιμη!..» (τεύχος 1, σελ.16).
Στην Αντίσταση μυήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες, όταν γλίτωσε από ιταλική περίπολο τον πράκτορα “Κεραυνό” και τη δεκάχρονη κόρη του την Κατερίνα.
Σαν πράκτορας των Συμμάχων το κωδικό του όνομα ήταν “Πράκτωρ Ελλάς”. Χαρακτηριστικό της εθνικότητάς του, αλλά ανεπαρκές να περιγράψει τις ιδιότητές του και τις ικανότητές του. Για αυτό ξεχάστηκε γρήγορα.
Επικράτησε ο χαρακτηρισμός “Παιδί-Φάντασμα”, όπως ονόμασαν τον Γιώργο Θαλάσση οι Γερμανοί και οι Ιταλοί για την ικανότητά του ξεγλιστράει από τα χέρια τους και να εμφανίζεται απρόσμενα σε σημεία που λογικά δεν μπορούσε να πλησιάσει άνθρωπος.
Μ’ όλο που η προσωνυμία προερχόταν από τον εχθρό δεν ακούγεται σαν απαξιωτικός χαρακτηρισμός. άλλον σαν κομπλιμέντο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί στον ανελέητο πόλεμο των κατασκόπων.
Επίσημα, όμως, πρώτη φορά του αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός από τον “Κεραυνό”: «-Ξέρουμε, ότι ένα παιδί βοήθησε τον πατριώτη Θωμά Χαρίτο. Το παιδί αυτό οι Γερμανό το έχουν ονομάσει Παιδί-Φάντασμα!. Είσαι εσύ, δεν είναι έτσι; -Ναι, απαντάει ο Γιώργος Θαλάσσης, εγώ είμαι!»

ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Ο Γιώργος Θαλάσσης ήταν ένα ονειρεμένο πρότυπο για κάθε παιδί, ειδικά αγόρι, στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια με τις μνήμες των βασάνων του ελληνικού λαού στην Κατοχή ακόμα νωπές.
Ο δημιουργός του ο Στέλιος Ανεμοδουράς (Θάνος Αστρίτης) τον έπλασε με ικανότητες “κατ’ εικόνα” μικρού θεού, ενίοτε και θαυματουργό ως προς το αποτέλεσμα στην επιτέλεση των αποστολών που έπρεπε να φέρει σε πέρας. Τον προίκισε με ηθελημένες τις υπερβολές και την πληθώρα των ταλέντων του, που ναι μεν δεν τα απαρίθμησε απ’ εξ αρχής σε κάποιο σύντομο βιογραφικό του, αλλά προσθέτοντας στην εξέλιξη της δράσης καινούργιες ικανότητες και προσόντα, που απαιτούσαν οι ανάγκες μιας κατάστασης, προκειμένου να βγει για μια ακόμα φορά νικητής στην αναμέτρησή του με τον εχθρό.
Μέσα στον ίδιο ρόλο, αυτόν του Γιώργου Θαλάσση, χώρεσαν και συνδυάστηκαν σε αναλογίες δόσεων που δεν θα μπορούσαν να γίνουν πιο ιδανικές τα χαρακτηριστικά του ήρωα λαϊκής επιφυλλίδας και ήρωα ηθικοπλαστικού αναγνώσματος. Και αυτό που προέκυψε ήταν ένα αμάλγαμα, όπου δεν ξεχώριζαν φανερά οι ιδιότητες του ενός προτύπου από το άλλο. Και παρ’ όλο που όλες τούτες οι ιδιότητες, οι ικανότητες και τα προσόντα συγκεντρωμένα στο πρόσωπο ενός 13χρονου (;) ήρωα είναι εξόφθαλμα υπερβολικές ακόμα και για τις προσλαμβάνουσες ενός παιδιού-αναγνώστη, τούτο όχι μόνο δεν ενόχλησε, αλλά αντίθετα έχτισαν
 στα μάτια και στη φαντασία των μικρών αναγνωστών το απόλυτο πρότυπο. Αυτό που επιζητούσαν να το μιμηθούν.
Για την παιδική φαντασία, κάθε άλλο παρά άπιαστο πρότυπο ήταν. Το πρόβλημα για τους επίδοξους μιμητές του ήταν ότι από το κάδρο έλειπαν οι κακοί εχθροί, των οποίων η παρουσία ήταν αναγκαία, ώστε να αποδείξουν το πόσο καλοί  “μαθητές” είχαν υπάρξει. Φυσικά, η ανάγκη να αποδείξουν μέσω ηρωικών πράξεων την ταύτισή τους με το πρότυπό τους ήταν μόνο το εξωτερικό γνώρισμα. Εσωτερικά, στον ψυχισμό τους. ωστόσο η προσπάθεια ταύτισης λειτουργούσε καταλυτικά. Διαμόρφωνε ήθος.
Και τούτη η παράμετρος της συμβολής του περιοδικού στον χώρο των λαϊκών παιδικών περιοδικών στη δεκαετία του '50 είναι κάτι για το οποίο και ο ίδιος ο συγγραφέας έχει υπερηφανευθεί στις κατά καιρούς συνεντεύξεις του, αλλά και του αναγνωρίζεται, πλέον, καθολικώς.

Έτσι, ο Γιώργος Θαλάσσης- Παιδί-Φάντασμα- Μικρός ήρωας έγινε το όχημα του συγγραφέα στο να οδηγήσει, να ωθήσει τα παιδιά-αναγνώστες του αφηγήματός του στο να προσπαθήσουν να αποκτήσουν κάποιες από τις αρετές του ήρωά του. Τουλάχιστον, τις εφικτές. Αυτές που είχαν να κάνουν με τις γνώσεις και το ήθος.

Παρά την αγωνία σας για την
έκβαση της μονομαχίας, πα-
ρακαλώ σημειώστε την πα-
ρουσία, κάτω δεξιά, του δια-
κοσμητικού μπονζάι, που ση-
μειολογεί ότι η μονομαχία
εκτυλίσσεται στην Ιαπωνία, ή
τουλάχιστο σε σπίτι Ιάπωνα.

Η πολύχρονη επιτυχία του αναγνώσματος δεν υπήρξε προϊόν κάποιας μυστικής χημικής φόρμουλας. Απλώς προέκυψε ως επιτυχία και μάλιστα πολύχρονη από τη σχέση αναφοράς του στο τι στόχευε ο συγγραφέας και στο τι του ζητούσαν από τον προσωπικό τους ήρωα τα παιδιά της δεύτερης και της τρίτης μετακατοχικής γενιάς. Από εκεί και πέρα κάθε υπερβολή ήταν αποδεχτή  από τους αναγνώστες στην αμφίδρομη επικοινωνία τους με τον συγγραφέα-εκδότη. Αμφίδρομη επαφή γιατί ο συγγραφέας όντας δέκτης μηνυμάτων αποδοχής ή απόρριψης κατεύθυνε τη συμπεριφορά του χαρακτήρα σύμφωνα με τις επιθυμίες των αναγνωστών για το πώς θα ήθελαν ο ήρωάς τους να συμπεριφέρεται. Και ο Ανεμοδουράς στο όσο αφορούσε τον Μικρό Ήρωα αποδείχτηκε πολύ καλός δέκτης και ευθέως ανάλογα πολύ καλός πομπός αυτών που ήθελε να περάσει.

Άπειρες φορές ο Γιώργος Θα-
λάσσης βρέθηκε στη δεινή θέ-
ση αντιμέτωπος με τον θάνατο!

Δίχως καμιά υπερβολή το Παιδί-Φάντασμα, ο Γιώργος Θαλάσσης, περισσότερο από κάθε άλλο ηρωικό πρότυπο στα λαϊκά παιδικά φυλλάδια της εποχής του, λειτούργησε σαν “ενσαρκωμένη” προβολή των ονείρων των αναγνωστών του (βλέπε: των θαυμαστών του) για κατορθώματα στο πεδίο μιας ασύνορης γενναιοφροσύνης σε μια εποχή που είχε ανάγκη από ήρωες-καθοδηγητές, έστω και ως πλάσματα της φαντασίας.
Η τοποθέτηση του ήρωα στο βάθρο του προς μίμηση προτύπου απαιτούσε αναπόφευκτα προβλέψιμη εξέλιξη της δράσης μέσα από μια σταθερά μονοδιάστατη περιγραφή των χαρακτήρων, χωρισμένων μεταξύ τους με την πολύ διακριτή γραμμή ορίων της μανιχαϊστικής θεωρίας: από εδώ ο καλός, που θα πρέπει να είναι πάντα πολύ καλός και από εκεί ο κακός, που θα πρέπει να είναι  πάντα πολύ κακός.

Η μοναδική φορά που
ο Γιώργος φορούσε... μακρυ-
μάνικο πουκάμισο. Πάνττως
ήταν το ίδιο αποτελεσματι-
κός!
Και ένα ακόμα σημαντικό χαρακτηριστικό για να κρατά πάντα σε υψηλά επίπεδα την αδρεναλίνη των αναγνωστών οδεύοντας το ανάγνωσμα προς τη σύγκρουση των δυο διαμετρικά αντιθέτων προτύπων: Ο κάθε καινούργιος κακός να είναι πολύ περισσότερο κακός και ικανότερος στο να προκαλεί το κακό από τον προηγούμενο εξοντωθέντα κακό! Η θριαμβευτική επιβολή του Γιώργου Θαλάσση μετά από τρία με τέσσερα τεύχη συγκρούσεων αντιστοιχεί με την κάθαρση της αρχαίας τραγωδίας και λειτουργεί σαν άρρητο ηθικό δίδαγμα, ότι το Καλό πάντοτε θριαμβεύει επί του Κακού, όσο ισχυρό έως ανίκητο μοιάζει να είναι αυτό πριν συγκρουστεί με τον εκπρόσωπο-φορέα του Καλού και του ηθικού.
Η τελική αυτή επικράτηση του Παιδιού-Φάντασμα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επί των αντιπάλων του, δεν ειπώθηκε ποτέ ότι οφειλόταν σε άμεση επέμβαση κάποιας ανώτερης δύναμης. Η θεία δίκη επιβαλλόταν με πολύ πιο γήινους και αληθοφανείς τρόπους. Οφειλόταν στη δεδομένη ικανότητα του Γιώργου Θαλάσση και στην τύχη (που ως γνωστό, βοηθάει τους τολμηρούς) σε σχέση με την αντίστοιχη ευθέως και αντιστρόφως ανάλογη ανικανότητα ή ατυχία των εχθρών του.

Όπως και να έχει επιβεβαίωνε με νομοτελειακή ακρίβεια, μέσα από την αναμενόμενη τελική επιτυχία του Παιδιού-Φάντασμα, το δίδαγμα της ηθικοπλαστικής κάθαρσης: η ολοκληρωτική και συντριπτική νίκη του Καλού επί του Κακού, μας δείχνει με ποιανού το μέρος οφείλουμε να είμαστε γενικώς.



Πιο πολλά για το Παιδί-Φάντασμα,
την επόμενη Τρίτη

Σημ. Το κείμενο προέρχεται -ελαφρώς αναπτυγμένο- από το λήμμα: “Παιδί-Φάντασμα” στο “Λεξικό του Μικρού Ήρωα -τόμος: Από το Α έως το Ω”, Έκδοση: Περιοδικός Τύπος ΑΕ, 2004

Η πρώτη σελίδα του λήμματος για το
Παιδί-Φάντασμα στο Λεξικό του
Μικρού Ήρωα.
 Σημ.2 Οι λέξεις με τονισμένα μαύρα στοιχεία παραπέμπουν σε σχετικά λήμματα του.